Welkom in het Rijk der Jossen! Het land waar iedereen Jos heet met zijn achternaam… én met zijn voornaam. Waar geen mannen of vrouwen bestaan, maar enkel “Jossen”. Het land waar iedereen gelijk is voor de wet, en iedereen zich veilig voelt, beschermd door de andere Jossen. “We hebben elkaar, en dàt heeft ons groot gemaakt”.
De Jossen hebben hun eigen Jos-dom gecreëerd. Waar iedereen zich aan de regels houdt, de rituelen trouw vervult, collectiviteit de hoogste waarde is, en waar iedereen zijn plaats vindt ver weg van de boze buitenwereld. Waar niemand ge-‘jos’t wordt door een ander…
Tot op een dag één van de Jossen er uit wil stappen. “Ik wil gewoon in alle rust een punt zetten achter mijn absurditeit”. Het Josdom staat op zijn kop, davert op zijn grondvesten. “Iemand die er úit wil stappen??? Dat is een ramp!!” De Josmaskers vallen af, heimelijke verlangens worden zichtbaar, en schijn blijkt inderdaad te bedriegen. Er wordt gevochten: voor en tegen elkaar, voor en tegen het groepsgebeuren, voor en tegen het individu. Is dit de val of de revival der saamhorigheid?
Tom Lanoye schetst op komische wijze maar met een tragische ondertoon het spanningsveld tussen individu en groep. Zijn we zelf zo uniek als we wel durven denken, of is iedereen uiteindelijk dezelfde?
Absurd? Absoluut!
Komisch? Zeer zeker!
Maar een traan zit steeds klaar in de ooghoek van elke Jos!
